Hallo!

Goedendag!

Deze weblog frutsel ik in elkaar, zodat ik het een en ander kwijt kan over mijn veranderde leventje...

Eerst leefde ik heel gelukkig, ging braaf naar school. 's Weekends de bloemetjes flink buiten zetten, om op school uit te rusten van 't weekend. En nog bleven de resultaten allemaal dikke voldoende... Ik werkte veel (en hard) en ging graag wat ondernemen met mijn vriendinnen.

Nu leef ik ook nog heel gelukkig. Er is alleen wel een verandering in de situatie gekomen. Ongeveer een half jaar geleden heeft een klein wit autootje mij van de fiets afgereden. Ik kreeg nogal last van de nek. In 't ziekenhuis zijn hier toen foto's van gemaakt, maar niks op te zien. 2 weken daarop naar de dokter, want ik had nog steeds last van mijn nek. Die stuurde mij weer door om opnieuw foto's te laten maken, maar nog steeds niks te zien. Daarna werd ik doorverwezen naar een fysiotherapeut. Zij heeft mij van de regen in de drup doen belanden. Na elke behandeling had ik alleen maar meer last van mijn nek... Dus dag fysiotherapeut. Toen werd ik doorverwezen naar een radioloog. En jawel, meneer zag een surmenage streng, haha wat dat nou is. Afijn, 't kwam erop neer dat ik spieren had in mijn nek (wie niet) maar die waren op enkele plaatsen nogal opgezet/dik. Daar hebben ze me spuiten ingegeven en wonderbaarlijk dat begon te werken (3 wkn na de spuit). Ik had veel minder last van mijn nek. (ik was toen al 3 maand verder, drie maand weinig tot niet naar school geweest). Vol goede moed moest ik terugkomen bij de radioloog en die zag dat 't wel was verminderd, maar 't zag er nog niet zo bekoorlijk uit. Dus kreeg ik weer spuiten (2 meer dan de vorige keer) Hier was ik 1 week helemaal ziek van, ben toen nog 1 week thuis gebleven van de introductieweek en ging toen weer vol goede moed naar school. Was best wel zwaar, maar ja, niet zeuren gewoon doorgaan he? Zal wel weer even moeten wennen... Helaas liep ik elke keer op mijn teentjes om 't bij te houden en was ik gemiddeld 1 tot 2 dagen per week niet op school (van de 4 dagen per week). En helaas sloegen de spuiten nu ook niet meer zo goed aan. Heb ze daarna nog 1 keer gehad. Daarna werd ik weer doorverwezen door m'n huisarts. Dit keer naar een neuroloog. Zij verwees me weer door naar een therapeut (McKenzie-therapie). Nou, dat was allemaal ook behoorlijk pijnlijk. Kreeg ik oefeningen mee voor thuis. Moest ik twee keer per dag doen, maar nadat ik dat 1x had gedaan was ik al tot weinig toe in staat. Dus maar weer naar de huisarts. Die verwees me weer terug naar de neuroloog, dat hij een MRI wilde. En die MRI staat me aankomende week te wachten....

Ondertussen is 't allemaal alweer meer dan een half jaar geleden begonnen. Gelukkig ben ik overgegaan naar de 2de klas en ben ik nu weer zo goed als bijgewerkt. (allerlei verslagen en toetsen ingehaald) Mij staat nu nog 1 toets te wachten van het vorige jaar, die mag ik halverwege januari maken. Ik probeer nu zo goed als 't kan weer naar school te gaan. Maar daar is eigenlijk ook alles mee gezegd. Ik ben aanwezig op school, probeer gewoon mee te doen met de les, maar wat is dat lange zitten toch vermoeiend. Eerder had ik daar nooit problemen mee, gewoon lekker rustig zitten en bijkomen van 't weekend. Nu vraagt het een enorme inspanning van me. Aan 't eind van de dag kom ik helemaal afgemat thuis. Soms wacht me 's avonds ook nog de één of andere bezigheden, dus maar gewoon doorgaan. Is ook niet zo goed, maar om nu overal nee tegen te zeggen, dat kan ik ook niet. Wil naast de minder leuke dingen ook van de leuke dingen kunnen genieten. (meestal ga ik naar allerlei dingen die 'officieel' zijn en als er dan een keertje een leuk feestje is, ben ik heel erg beroerd.

Nou afijn, hopen dat men wat wijzer wordt uit de MRI van aankomende week en anders?